kyokushin110.loxblog.com

 

تاریخچه تکواندو

 در باره تاریخچه ورزش رزمی تکواندو  آنچه از نقوش آرمگاه های سلسله ( کورگوریو ) که زمانی برکرهو منچوری تسلط داشته بر می آید نوعی ورزش رزمی در آن زمان تمرین می شده است در سلسله شیلا که همزمان با کورگوریو بر قسمتی از کره حکومت می کرده نیز هنری رزمیبه نام سویاک تمرین می شده و حتی گروهی از شاهزادگان سازمانی به نام هوا رانگ تشکیل دادهبودند و وظیفه ایشان حراست از حدود کشور بوده است . سویاک یکی از تعلیمات ایشان بود . در معبد سوکورام در شهر کیونگ جو تندیسهای دو راهب بودایی در حال اجرای  تکنیکپیشرفته تکواندو ( کومگانگ ماکی وجود دارد که سند محکمی بر وجود هنرهای رزمی در آن زمان است . مدارک تاریخی فراوانی از این گونه در نقاط مخلف کره وجود دارد و هنرهای رزمی مختلفیتحت نامهای سوبیک تا کوان بک ، تاگ یوک و خوصا بی گاک سول که هنر مبارزه با پا ها بودهموجود است .

سلسه کوریو که در سال 918 میلادی تاسیس شد موفق به اتحاد کره گردید و زمان را جهترشد هنرهای رزمی مناسب ساخت در این زمان هنر رزمی سوباکی بوجود آمد البته در این دورانهنرهای رزمی بیشتر در اختیار طبقات بالا قرار داشت پس از انقراض سلسله کوریو سلسله یی بهروی کار آمد در این زمان هنرهای رزمی کاملا فراگیر شده بود تا جاییکه برای تصدی امور دولتیداوطلبین میبایست حداقل سه نفر را در مبارزه شکست دهد در این دوره شخصی بنام یی دوک مو ازطرف سلطان وقت مامور تالیف کتابی در زمینه آموزش هنرهای رزمی آن زمان شد کتاب مذکور کهمویه دو بو تونگ جی نام داشت به عنوان یک سند تاریخی و ملی حفظ و نگهداری میشود طبق یکسند تاریخی در زمان حمله ژاپن به کره 700 تن از رزمی کاران کره با دست خالی در مقابلمهاجمین مقاومت کردند .

پس از جنگ جهانی دوم در سال 1955 انجمن بنام ت سو دو مرکب از اساتید تکواندو وتاریخ دانان مامور احیای هنرهای رزمی شدند و با پیشنهاد استاد چوی هونگ هی نام تکواندو بر هنررزمی کره اطلاق شد. ده سال بعد از اتحاد کره انحمن تکواندو کره بوجود آمد وسال بعد(1966) فدراسیون بین المللی تکواندو به ریاست استاد ژنرال چوی هونگ هی بهوجود آمد.

فدراسیون بین المللی تکواندو با اعزام اساتید مجرب و تیمهای نمایش بهکشورهای مختلف بذر تکواندو را در سراسر جهان کاشت در سال 1973 پس از انتقالفدراسیون بین المللی تکواندو به تورنتو کانادا اساتید مقیم کره اقدام به تاسیس فدراسیون جهانی تکواندو و بریاست دکتر اون یونگ کیمنمودند.درسال 1973 گوکی وان مرکز تکواندو جهان بر فراز تپه ای در سئول پایتخت کرهجنوبی بنا شد و رهبر فنی تکواندو کاران جهان را برعهده گرفت.

ازآنجا که احساسمیشد اختلافات سبکی باعث رکود تکواندو گردد ، لذا در سال 1977 سبکهای نه گانهتکواندو متحد گردید، نام پوم سه بر آن نهاده شد                  .

در اثر کوششهای مجدانه دکتراون یونگ کیم تکواندو در سال 1980 در خلال المپیک مسکو بعنوان یک ورزش المپیکیشناخته شد و طبق مقررات المپیک بایستی طی دو دوره بعنوان ورزش نمایشی در مسابقات جهانی المپیک شرکت نمایند .

در المپیک 1988 سئول برای اولین بار و در المپیک 1992 بارسلونا برای دومین بار درالمپیک شرکت نمود.

درحال حاضر فدراسیون جهانی تکواندو رهبری تکواندوکاران را دربیش از 150 کشور بر عهده داردو دکتر اون یونگ کیم ریاست سازمان فدراسیونهای بینالمللی ورزشهارا برعهده داشته همدوش آقای سامارانش در امر گسترش ورزش گام برمی دارد .

 معنی پوم سه:

پوم سه از دو کلمه پوم به معنی نتیجه و سه به معنی عمل تشکلیل شدهاست .انسان درهر زمان نتیجه اعمال خود را می بیند و این اعمال و رفتار انسان است کهسرنوشت و آینده اورا مشخص میکند. بنابر این باید در اعمال و رفتار خود دقت داشت تاآینده ای روشن و مطمئن ساخت .
تکواندو و هدفاگر به دنبال لغتی جهت تعریف هنر رزمی تکواندو بگردیم چیزی جز کانون یا مرکز نمییابیم ، چرا که تکواندو مانند یک عدسی انسان را به مرکز هدایت میکند . تکواندو معنیو مفهوم انسان بودن را روشن و ضعفهای او را تقویت و روانش را توانا و منزه میسازد . انتخاب هدف چیزی است که باید توسط هر تکواندو کاری انجام گیرد. اگر هدفی نباشد ،تکواندو کار نیرویش را در سطح وسیعی و بین فاکتورها ی گوناگونی پخش میکند ، بدوناینکه به نقطه با ارزشی در هر یک دست یابد . هدف نیروی فرد را متمرکز مینماید . هرتکواندو کاری میداند که بایستی تمام حواس و توان خود را در یک هدف و آنهم در یکنقطه کوچک متمرکز کند . بنابر این باید در همه امور کوشش خود را متمرکز نماید . یکضربالمثل کره ای میگوید هر کس بیش از آنچه در دست دارد ، توانایی دارد. این ضربالمثل هیچ جا به اندازه تکواندو مصداق ندارد . مبتدیان هدف های گوناگونی دارند کهغالبآ دفاع از خود و تناسب اندام میباشد . اگر چه این اهداف خوب است ولی شاگردانباید بدانند که به سادگی بدست نمی آیند .

بچه ای که بدنیا می آید نمیتواند راه برود وقتی راه رفتن را آموخت دویدن را یاد میگیرد و پس از آن روی راه رفتن و دویدن تمرکز ی ندارد بلکه به آموختن مهارتهای دیگریمی پردازد . مبتدیانی که هدفشان دریافت کمربند سبز است ، با زنده اند مگر اینکهبدانند هدفی موقتی است و باید قبل از رسیدن به آن رها گردد.

کسب کمربند مشکیهدف بسیاری از مبتدیان است . با اینکه کمربند مشکی ارزش والایی دارد ولی نمیتواندهدف واقعی باشد . بسیاری از شاگردان اجازه میدهند تا بی صبری بر ایشان چیره گردد . برخی نیز توقع دارند در مقابل آنچه انجام میدهند بی درنگ پاداش بگیرند اینگونهشاگردان باید بر تنبلی خود چیره شوند و از لحاظ روحی و روانی خود را منظم نمیابند ودرک کنند که تکامل نیازمند زمان است . ارزش هدفی را که فقط با جمع کردن انگشتان دستبه دست آورده اید با هدفی که در اثر کاری که تمام عمر به آن مشغول بوده اید مقایسهکنید . هدف کمربند مشکی تنها دست یابی به قدرت و توان فوق العاده فیزیکی نیست

مبتدیان باید کمربند مشکی را هدف خود قرار دهند ولی بایستی بدانند که کمربد مشکیفقط یک نقطه شروع دیگر است . دارنده کمربند مشکی موجودی عجیب و خارقالعاده نیستبلکه فقط انسانی است که تلاش و نیروی خود را در یک نقطه متمرکز کرده و سعی دارد تابیش از آنچه در دست دارد بدست آورد و هدفش تکامل فیزیکی ، فکری و روانی میبااشد . آن عده از شاگردان که مایلند به روح تکواندو دست یابند بایستی چندین سال از عمرخویش را صرف تمرینات نمایند و آزمایشات متعددی را با موفقیت پشت سر گذارند . آنگاه، زمانی که این آزمایشات به پایان رسید ، استاد دریچه پرواز هنرمند را به سوی حداعلا ی تکواندو باز خواهد نمود

اصول اساسی تمرین

۱-اصل اختصاصی بودن تمرین

 تمرین برای هر رشته ورزشی باید ویژه همان رشته باشد. همچنین روش تمرین ورزشکاران باید اختصاصی باشد یعنی اینکه برنامه های بدنسازی آنان باید شبیه به مهارتهای ورزش خودشان باشد . از ورزشکاران رشته  تکواندو باید خواست که حرکات مورد نیاز رشته ورزشی خود را بطور مشابه تقلید کنند . بنابراین هم سرعت و هم الگوی حرکتی تقلید شده است

۲-اصل اضافه بار فزاینده

     تمرینات باید به گونه ای طراحی شوند که عضلات و سیستمهای انرژی بدن با شدت تمرینی و مقاومتهایی بیش از آنچه که در شرایط عادی با آنها روبرو است مواجه شوند. با افزایش سازگاری بدن با این گونه تمرینات ، مقدار مقاومت و شدت از طریق دستکاری زمان و جلسات و بار باید افزوده شود و هر چند جلسه یک بار این افزایش تکرار یابد .

 ۳- اصل تفاوت های فردی

    هر ورزشکاری منحصر به فرد است و لذا همه ورزشکاران در برابر یک تمرین مشابه واکنشهای مشابهی از خود بروز نمی دهند . در برابر یک تمرین برخی زودتر به آمادگی می رسند برخی دیرتر و برخی نیز اصلاً به فایده ای از آن تمرین دست پیدا نمی کنند. بنابراین مربیان باید برای هر ورزشکاری برنامه بدنسازی خاص طراحی کنند . برنامه ای که به توسعه توانایی های آن ورزشکار کمک نماید .

۴- اصل برگشت پذیری

      مربیان باید بدانند که بسیاری از فواید بدست آمده از تمرین ، وقتی مدتی تمرین کنار گذاشته می شود ، از دست می روند . آنها باید برنامه ای طراحی کنند که سطح آمادگی ورزشکار را در طول فصل حفظ کرده و اینگونه نباشد که مثلاً یک ماه فشار زیادی بر ورزشکاران اعمال کند و یک ماه دیگر آنها را به حال خود واگذارد . به همین منظور برنامه های تمرینی ویژه فصل قبل از مسابقه ، فصل مسابقه و فصل استراحتی طراحی می شوند .

۵- اصل در نظر گرفتن سن ورزشکاران

    شیوه های تمرینی مربیان باید برای گروههای سنی مختلف متفاوت باشد. اصولاً ورزشکاران کم سن و سال مثل افراد 10 الی16 سال ، ورزشکاران نوجوان و درحال بلوغ مثل افراد 11 الی 14سال ، ورزشکاران اواخر نوجوانی مثل افراد  15 الی 19 سال و ورزشکاران بزرگسال داریم . قاعده علمی بر این است که برای افراد قبل از بلوغ و اوایل دوره بلوغ هرگز تمرینات بدنسازی شدید ندهیم بلکه بهتر است آنها ورزشها را به شکل مهارتی آن فراگیرند و به تمرین بپردازند . همینطور تمرینات سرعتی ، تمرینات با وزنه های سنگین تر از RM 15 (یعنی نتواند بیش از 15 بار حرکت را تکرار کند) و تمرینات پلایومتریک (تمرینات انفجاری) کاملاً برای افراد قبل از بلوغ ممنوع است و ضمن اینکه این تمرینات هیچ آمادگی جسمانی قابل ملاحظه ای برای ورزشکاران کم سن و سال به ارمغان نمی آورد (اطلاعات از شارکی، Brain J sharky ).

آماده سازی جسمانی تکواندوکاران

بطور کلی آمادگی جسمانی هر تکواندوکاری مشتمل بر دو نوع آمادگی است :

آمادگی عضلانی

آمادگی انرژی

      در آمادگی عضلانی با استفاده از چندین روش استاندارد متغیرهای آمادگی عضلانی از قبیل قدرت عضلانی ، استقامت عضلانی ، انعطاف پذیری ، چابکی ، سرعت ، توان عضلانی ، تعادل و هماهنگی توسعه داده می شود

آماده سازی عضلانی

     مولفه های عضلانی که باید به ترتیب  در برنامه آماده سازی عضلانی توسعه یابندعبارتند از : انعطاف پذیری عضلانی ، استقامت عضلانی ، هماهنگی عضلانی ، تعادل ، توان عضلانی ، سرعت عضلانی ، چابکی .

روش های استاندارد برای توسعه آمادگی عضلانی

     تمرینات کششی

      تمرینات مقاومتی :تمرین با وزن بدن و تمرین با وزنه

     تمرینات PNF

     تمرینات پلایومتریک

الف) تمرینات کششی

    این دسته تمرینات برای افزایش انعطاف پذیری در دامنه حرکتی ماهیچه در مفصل کاربرد دارند . انعطاف پذیری عضلانی بخش بسیار مهمی از آماده سازی عضلانی است واهمیت آن به حدی است که بسیاری از فیزیولویست های ورزشی معتقد هستند اگر این تمرینات قبل از برنامه های اصلی مورد استفاده قرار نگیرند بهتر است جلسه تمرین نیز تعطیل شود.

تمرینات کششی در یک جلسه تمرین باید به صورت زیر به کار گرفته شوند :

   ۱- قبل از تمرین اصلی یعنی در مرحله گرم کردن برای افزایش جریان خون در ماهیچه مورد نظر ، افزایش هماهنگی عصب ، عضله و تحریک گیرنده های عمقی در عضلات و مفصل و پیش گیری از آسیب های حاد .

      ۲- هنگام تمرین اصلی برای افزایش هماهنگی عصب و عضله و برای پیش گیری از آسیب مزمن .

      ۳- بعد از تمرین اصلی یعنی در مرحله سردکردن برای بازگشت سریعتربه حالت اولیه ، دفع اسید لاکتیک و باز توزیع جریان خون .

اصول  اساسی تمرینات کششی

      ۱- یک ماهیچه را می توان چندین بار تحت کشش قرارداد حتی اگر این کشش ها پشت سر هم باشد اینکه ما مثلا یک ماهیچه را یک بار تحت کشش قرار دهیم و به سراغ ماهیچه دیگر برویم وبعد از آن مجدداً عضله اول را بکشیم توصیه نمی شود. بسیاری از قهرمانان تراز اول دنیا قبل ازتمرین یا مسابقه برخی از ماهیچه های اصلی  را 1 تا 10 بار تحت کشش قرار می دهند .

     ۲- بهتر است فقط عضلات اصلی درگیر دراجراء فنون و مهارتهای تکواندو تحت کشش قرار گیرند و باید از اعمال تمرینات کششی برای ماهیچه هایی که در ورزش تکواندو کاربرد کمتری دارند صرف نظر نمود . این عمل باعث صرفه جویی در مصرف انرژی و زمان می شود چرا که خود تمرینات کششی علی رغم مفید بودنشان ، تمرینات پرهزینه ای هم هستند .

    ۳- بهتر است ابتدا ماهیچه های بزرگ تر تحت کشش قرار گیرند و بعد ماهیچه های کوچکتر. یعنی ابتدا باید ماهیچه های پا ، بعد تنه ، بعد کمربند شانه ای و در آخر عضلات دستها تحت کشش قرار گیرند . این عمل علی رغم اثر مفید گرم کردن ، دارای اثر عصبی وروانی نیز می باشد و ورزشکاران به احساس بهتری نیز دست خواهند یافت .

     ۴- ماهیچه ها را باید تا لحظه احساس کشش کشید و موضوع استانه درد قابل قبول نمی باشد زیرا دریافت لحظه استانه درد مستلزم احساس درد توسط ورزشکار است . تحقیقات ثابت کرده اند که این احساسهای درد که به میکروتروما یا آسیب جزئی معروف هستند باهم جمع می شوند و به یک ماکروتروما یا آسیب بزرگ تبدیل خواهند شد . این آسیب بزرگ ممکن است آسیب مزمن باشد

     ۵- بهتر است مدت زمان هر کشش بین 6 ثانیه تا 30 ثانیه باشد . یعنی حداقل هر کشش 6 ثانیه و حداکثر 30 ثانیه طول بکشد . به هر حال هر قدر ورزشکاران مبتدی باشند به 6 ثانیه و هر قدر ماهر باشند به 30 ثانیه باید نزدیک شوند .همینطور هر اندازه سطح رقابتها پایین باشد کشش ها باید به 6 ثانیه نزدیک شوند و هر قدر سطح رقابت بالا و شدید باشد کشش های نزدیک به 30 ثانیه باید تجربه شود.

     ۶- کشش ها بهتراست ازنوع ایستا باشد نه پویا تحقیقات از آسیب رسان بودن کشش های دینامیک یا پویا در
 پاره ای از موارد خبر می دهد .

    ۷- تمرینات کششی نباید بیش از 30 درصد زمان موردنیاز گرم کردن را به خود اختصاص دهند به عنوان مثال اگر فرصت گرم کردن قبل از تمرین ، یا مسابقه 20 دقیقه باشد ، زمان اختصاصی به تمرینات کششی 6 دقیقه خواهد بود . ما می دانیم که برنامه های گرم کردن صحیح شامل دویدنهای آرام به پهلو ، به پشت وجلو ، حرکات کششی ، حرکات نرمشی و حرکات اختصاصی ویژه ورزش مورد نظر است .

     ۸- تمرینات کششی را می توان یا قبل از برنامه دویدن آرام و یا بعد از آن  استفاده نمود . پژوهشها هر دو مورد را خوب ارزیابی کرده اند ولی اجراء تمرینات کششی قبل از برنامه دویدن آرام طرفداران بیشتری در بین دانشمندان علوم ورزشی دارد .

      ۹- تمرینات کششی برای سنین مختلف کاربرد دارد و توصیه می شود همه گروههای سنی از این تمرینات قبل ، هنگام و بعد از تمرین استفاده کنند . به هر حال بهتر است ورزشکاران کم سن و سال از شدت های کم کششی استفاده نمایند.

ب) تمرینات مقاومتی

    به هر نوع تمرینی که بر ماهیچه ها بار یا وزنه ای تحمیل نمایند تمرین مقاومتی
 می گویند بنابراین ورزشکاران چه زمانی که هالتری را روی شانه های خود بگذارند و حرکت اسکات را انجام دهند و چه بدون وزنه به تمرین شنای سوئدی بپردازند در واقع تمرین مقاومتی می کنن

تکواندو به معنای پریدن و شکستن سریعترین راه ممکن به وسیله دست و پا می‌باشد. از خصوصیات این ورزش سرعت، دقت عمل، هماهنگی در فعالیت، انعطاف بدن، درک و یاد گیری سریع فنون می‌باشد. تکواندو روح نظم و ترتیب را در شخص القا می‌کند و بطور کلی تکنیک دفاع از خود را به انسان می‌آموزد. در این ورزش فنون استفاده از حرکات خاص برای بکار گیری پاها و وارد نمودن ضربه‌های موثر آموخته می‌شود و لذا ممکن است ضربات سهمگین به حریف مقابل وارد نمود.

اطلاعات,عمومی,رشته,تکواندو,آکاایران,می‌باشد,ورزش,وارد,ممکن,هماهنگی,سریعترین راه ممکن,می‌باشد,فنون,وارد,سریعترین راه ممکن,ورزش فنون استفاده از حرکات,دفاع,حریف,هماهنگ,وارد نمودن ضربه‌های

بطور کلی حملات بر روی سه نقطه اصلب بدن متمرکز می‌گردد: صورت (الگول)، تنه(مومتونگ)، و قسمت نیم تنه یا پایین تنه (آرا). ضربات فنی فقط در نقاط تعیین شده مجاز زده می‌شود. استفاده ازمشت با روشهای مختلفی انجام می‌شود و دفاع به وسیله تمام قسمتهای دور مچ انجام می‌گیرد. در ضربات پا از قسمتهای مختلف پاشنه و کف پا استفاده می‌شود. شکستن تخته و یا آجر از جمله آموزشهایی است که به منظور آزمایش قدرت و سرعت عمل کار آموزان به کار می‌رود. در این آموزش، تسلط بر چرخش مفاصل در هنگام شکستن تخته و … ضروری است مسابقات تکواندو در وزنهای مختلف برگزار می‌شود و وزن کشی ورزشکاران در روز مسابقه صورت می‌گیرد. مسابقه در سه راند سه دقیقه‌ای با یک استراحت یک دقیقه‌ای بین راندها انجام می‌شود. محوطه مبارزه ورزش تکواندو فضای مربع شکل با ابعاد ۸ × ۸ متر می‌باشد که در داخل یک تشک ۱۲ × ۱۲ متر قرار می‌گیرد. به این ترتیب یک محوطه به عرض ۲ متر در اطراف منطقه مبارزه به وجود می‌آید که موسوم به منطقه قرمز یا محوطه خطر می‌باشد. در صورت لزوم محوطه مسابقه را ممکن است بر روی سکویی به ارتفاع ۵۰ الی ۶۰ سانتیمتر مستقر نمود و برای جلوگیری از آسیب مبارزین باید لبه خارجی محوطه مسابقه را با شیب کمتر از ۳۰ درجه به کف سالن متصل نمود.
در سالن تکواندو محل استقرار تماشاچیان ممکن است در چهار سوی محوطه مسابقه در نظر گرفته شود، اگرچه بهترین موقعیت دید در طرفین طولی محوطه بازی میسر است. فاصله تماشاچیان از محوطه بازی باید حد اقل ۴ الی ۵ متر پیش بینی شود.
لباس

مبارزین باید لباس مخصوص تکواندو (دوبوک) که سفید رنگ می‌باشد را بر تن کنند.
وسایل حفاظتی

تجهیزات ایمنی شامل این موارد می‌باشد: هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشیم (محافظ بیضه و آلت تناسلی) تنها در این رشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای سایر ورزشهای رزمی چینی وسایل ایمنی وجود ندارد. شماره مبارزین باید پشت پیراهن آنها نصب گردد. اندازه شماره مبارزین بزرگسال ۲۵ × ۲۵ سانتیمتر و شماره مبارزین نوجوان و خرد سال ۱۵ × ۱۲ سانتیمتر می‌باشد.
تقسیم بدن انسان

۱- سر و گردن: الگول ۲- شکم وسینه: راممتونگ ۳- باسن به پایین: آره
نشستهای تکواندو

۱- نشست بلند: آپ کوبی ۲- نشست کوتاه: آپ سوگی ۳- نشست روی پای عقب: دیت کوبی
انواع دفاع اولیه و عمده
۱- الگو ماگی:دفاع از سرو صورت با ساعد دست ۲- موم تونگ ماگی: دفاع از سینه و شکم با ساعد دست ۳- آره ماگی: دفاع از پایین بدن با ساعد دست
انواع فرم: در تکواندو ۱۷ فرم وجود دارد که با شماره شان از ۱ تا ۱۷ معرف می‌شوند.
کمربندهای تکواند: زرد، سبز، آبی، قرمز، مشکی
کمربند مشکی از دان ۱ تا دان ۱۰ درجه‌بندی شده‌است.
انواع خطا و امتیازات: پشت‌سر، پشت گردن، پشت کمر و از کمر به پایین خطای عمد گفته می‌شود و ضربه در صورت و کنا صورت و از گردن تا کمر امتیازدارد. البته صدای ضربه باید به گوش داور برسد و اگر با یک حرکت پا به حریف ضربه وارد شود و او نتواند به بازی ادامه دهد داور به او «ناک اوت» اعلام می‌کند.
لباس مسابقه: ۱- هوگو: ضربه‌گیر که محافظ سینه و شکم است. ۲- کلاه: محافظ سروصورت است. ۳- ساق‌بند: محافظ ساقهای پاست. ۴- نانشیم (بیضه‌بند): محافظ بیضه‌است. ۵- ساعد بند: محافظ ساعدهای دست می‌باشد.
زمان راندها و استراحت:

خردسالان: ۵/۱ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت نونهالان: ۵/۱ دقیقه و یک۱ دقیقه استراحت نوجوانان: ۲ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت جوانان: ۳ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت بزرگسالان: ۳ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت بانوان خردسالان : ۱ دقیقه نوجوانان: ۲ دقیقه جوانان: ۲ دقیقه - چهار وزن المپیکی عبارتنداز: - منهای ۵۸ کیلوگرم - منهای ۶۸ کیلوگرم - منهای ۸۰ کیلوگرم - به اضافه ۸۰ کیلوگرم - در راند سوم در صورت مساوی، سرداور برنده را بادرنظر گرفتن شرایط زیر اعلام می‌کند: ۱- از نظر فنی ۲- اخلاق ۳- بازی هجومی ۴- فعالیت بیشتر
مشخصات تشک: ابعاد تشک ۱۲×۱۲ متر است و داخل آن مربعی به ابعاد ۸×۸ متر وجود دارد که محوسط مسابقه‌است. دو مبارز به فاصله ۱ متر از هم می‌ایستند و سرداور به فاصله ۵/۱ متر در مقابل آنها قرار می‌گیرد.
تعداد داوران: ۴ داور شامل یک سرداور در داخل تشک و ۳ قاضی در اطراف تشک، ضمن اینکه یک پزشک و یک منشی در کنار تشک حضور دارند. وظیفه منشی جمع کردن آراء داوران در دو راند است.
انواع ضربات پا:

    آپ چاگی: ضبه با سینه پا
    دولیو چاگی: ضربه با روی پا به صورت
    تیچاگی: ضربه از عقب به صورت با پاشه پا
    موم دولیو چاگی: چرخش و ضربه با پاشنه پا
    موم دولیو یوب چاگی: چرخش و ضربه با تیغه پا

 
وزن‌های مسابقه‌های تکواندو

مسابقه‌های تکواندو بازی‌های المپیک (۴ وزن مردان - ۴ وزن زنان)

    مردان زنان منهای ۵۸ کیلوگرم (پایین تر از ۵۸ کیلوگرم)

    منهای ۴۹ کیلوگرم (پایین تر از ۴۹ کیلوگرم)
    منهای ۶۸ کیلوگرم (پایین تر از ۶۸ کیلوگرم)
    منهای ۵۷ کیلوگرم (پایین تر از ۵۷ کیلوگرم)
    منهای ۸۰ کیلوگرم (پایین تر از ۸۰ کیلوگرم)
    منهای ۶۷ کیلوگرم (پایین تر از۶۷ کیلوگرم)
    به اضافه ۸۰ کیلوگرم (بالاتر از ۸۰ کیلوگرم)
    به اضافه ۶۷ کیلوگرم (بالاتر از ۶۷ کیلوگرم)

مسابقه‌های تکواندو قهرمانی جهان (سنین بالای ۱۵ سال).

ورزش های رزمی - رزمی کار